အကုသိုလ်စိတ် ၁၂ ပါး၊ ဇိဝှါဝိညာဏ်စိတ် ၂ ပါး၊ သမ္ပဋိစ္ဆိုန်းစိတ် ၂ ပါး၊ သန္တီရဏစိတ် ၃ ပါး၊ အဟိတ်ကြိယာစိတ် ၃ ပါး၊ ကာမာဝစရသောဘနစိတ် ၂၄ ပါး၊ ပေါင်း ၄၆ ပါး။(အကုသိုလ်စိတ် ၁၂ ပါး-စသည်ကို ဆိုင်ရာ ခေါင်းစဉ်၌ ရှု။)
မျက်စိအကြည်ဓာတ်ကို ဖြစ်စေနိုင်သော ကံ- မရှိသည့်အတွက် ဖြစ်ပေါ်ရမည့်အချိန်မှာ မျက်စိအကြည်ဓာတ် ဖြစ်ပေါ်မှု မရှိသောသူကို "ဇစ္စန္ဓ"ဟု ခေါ်သည်၊ ဖြစ်ပြီးမှ တစ်စုံတစ်ခုသော ဘေးရန်ကြောင့် စက္ခုပျက်စီးရသူကား 'ဇစ္စန္ဓ' မဟုတ်ပါ။ (ဇစ္စန္ဓ-ဟူသော ပုဒ်သည် ဇာတိ+အန္ဓ-ဟူသော နှစ်ပုဒ်မှ...
ဇိဝှါပသာဒရုပ်
'ဝိပါက်စိတ်, စေတသိက်'-ဟူသော နာမ်ခန္ဓာနှင့် ကံ-အကြောင်းခံ၍ ဖြစ်လာရသော ရုပ်ခန္ဓာတို့ကို "အကျိုးတရား"ဟု ခေါ်သည်၊ ယင်းအကျိုးတရားတို့ကို ပဋိသန္ဓေအခါမှာ ဖြစ်စေ၊ ပဝတ္တိအခါမှာ ဖြစ်စေ, အခွင့်သာရာအခါ၌ မိမိကိုယ်တိုင် ဖြစ်စေနိုင်သော ကံသည် "ဇနက ကံ"...
ပဋိသန္ဓေနေရခြင်းသည် ဇာတိမည်၏။ ဇာတိဟူသည် ဖြစ်ခြင်းဟု အဓိပ္ပါယ်ရသည်။ ထိုထိုဘဝ၌ ခန္ဓာကိုယ်အတ္တဘော ရရှိခြင်းကိုပင် ဇာတိ-ဟု...
တကွဖြစ်ဘက် ကမ္မဇရုပ်တရားများ တည်တံ့ကြောင်းဖြစ်သောကြောင့် ဇီဝိတဟု ခေါ်သည်။ အတူတကွဖြစ်ဘက် ကမ္မဇရုပ်ကို စောင့်ရှောက်ခြင်း၌ လွှမ်းမိုးဖြစ်တတ်သောကြောင့် ဣန္ဒြေလည်း မည်၏။ နှစ်ခုပေါင်းစပ်၍ ဇီဝိတိန္ဒြေ-ဟု ခေါ်သည်။ ထိုရုပ်ဖြစ်သော ဇီဝိတိန္ဒြေ (ရုပ်ဇီဝိတိန္ဒြေ) သည် "ဇီဝိတရုပ်"...
စိတ်, စေတသိက်တို့ ဖြစ်ခြင်း၏ အကြောင်းဖြစ်သော လျှာ။