အကုသိုလ်စိတ် ၁၂ ပါး၊ သောတဝိညာဏ်စိတ် ၂ ပါး၊ သမ္ပဋိစ္ဆိုန်းစိတ် ၂ ပါး၊ သန္တီရဏစိတ် ၃ ပါး၊ အဟိတ်ကြိယာစိတ် ၃ ပါး၊ ကာမာဝစရသောဘနစိတ် ၂၄ ပါး၊ ပေါင်း ၄၆ ပါး။(အကုသိုလ်စိတ် ၁၂ ပါး-စသည်ကို ဆိုင်ရာ ခေါင်းစဉ်၌ ရှု။)
ဝေဒနာ, သညာမှကြွင်းသော စေတသိက် ၅၀။
ဤကာမဘုံ၌ တစ်ကြိမ်သာ ပဋိသန္ဓေ လာနေနိုင်သည်၊ သို့သော် ကာမဘုံချင်း ပြောင်းရွှေ့လာနေခြင်းသာ ဖြစ်သည်၊ ဗြဟ္မာ့ပြည်မှ လာနေသည် မဟုတ်ပါ။ ထိုသို့ ကာမဘုံ၌ တစ်ကြိမ်မျှသာ ပဋိသန္ဓေလာနေနိုင်သောကြောင့် "သကဒါဂါမ်"ဟူသော အမည်ကို ရရှိလေတော့သည်။ (သကိံ= တစ်ကြိမ် + အာဂါမီ= ပဋိသန္ဓေ လာနေသူ။)...
"မဟာကုသိုလ်စိတ် ၈-ခု, လောကုတ္တရာစိတ် ၈-ခု"အားဖြင့် စိတ် ၁၆-ခု၌ရှိသော သမ္မာကမ္မန္တ စေတသိက်။
ဇိဝှါဝိညာဏ်စိတ် ၂ ပါး(ဇိဝှါဝိညာဏ်ဒွေး) ဖြစ်သည်။(ဇိဝှါဝိညာဏ်ဒွေးကိုလည်း ရှု။)
နီဝရဏ-စသည်တို့ကို ငြိမ်သက်စေနိုင်၊ ငြိမ်းစေနိုင်သော သမာဓိကို "သမထဘာဝနာ"ဟု ခေါ်သည်၊
“ခက်မာခြင်း" အစရှိသော ကိုယ်ပိုင်လက္ခဏာ အသီးအသီး ရှိသော ရုပ်များ။