ပဉ္စဒွါရာဝဇ္ဇန်း-ဟူသော ပုဒ်သည် ပဉ္စ+ဒွါရ+အာဝဇ္ဇန-ဟူသော ပုဒ်တို့မှ ဆင်းသက်လာသော ပုဒ် ဖြစ်သည်။ ပဉ္စ= ငါးခုသော၊ ဒွါရ= တံခါး၌ (ဖြစ်သော)၊ အာဝဇ္ဇန= (အာရုံကို) ဆင်ခြင်တတ်သော-ဟု အဓိပ္ပါယ်ရသည်။ မျက်စိ, နား, နှာ, လျှာ, ကိုယ်-ဟူသော ဒွါရ (တံခါး) ငါးခု၌ ဖြစ်ပေါ်လာသော (အာရုံကို) ဆင်ခြင်တတ်၊ နှလုံးသွင်းတတ်သော စိတ်-ဟု ဆိုလိုသည်။
ပရိကံ-ဟူသည် အထက်အထက်ဘာဝနာကို ပြုပေးတတ်သော စိတ် ဖြစ်သည်။ အပ္ပနာဖြစ်ပေါ်ရန် ပြုပြင်စီရင်တတ်သော စိတ်သည်...
အကြောင်းအမျိုးမျိုးက အကျိုးအမျိုးမျိုးအား အစွမ်းသတ္တိအမျိုးမျိုးဖြင့် ကျေးဇူးပြုနေကြပုံကို ပြသော တရား။ (ပဋ္ဌာန်း-ဟူသော အမည်သည် ပဋ္ဌာန-ဟူသော ပါဠိမှ ဆင်းသက်လာသော အမည် ဖြစ်သည်။ ပဋ္ဌာန-ဟူသော ပါဠိသည် အကြောင်းအမျိုးမျိုးကို ဖော်ပြသော ကျမ်းကို ဟော၏။ သို့သော် ပဋ္ဌာန်း...
လောက်တက်နေသော သူသေကောင်ကို "လောက်တက်နေသော သူသေကောင်၊ လောက်တက်နေသောသူသေကောင်"ဟု အဖန်ဖန် ရှုမှတ် ပွားများသော ဘာဝနာသည် ပုဠဝက အသုဘကမ္မဋ္ဌာန်း...
မိမိရသော ကုသိုလ်အဖို့ကို အမျှပေးဝေမှု။
သူတပါး ပေးဝေသော ကုသိုလ်အဖို့ကို ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာ သာဓုခေါ်မှု။
၁။ မာတုဃာတက ကံ၊၂။ ပိတုဃာတက ကံ၊ ၃။ အရဟန္တဃာတက ကံ၊၄။ လောဟိတုပ္ပာဒက ကံ၊၅။ သံဃဘေဒက ကံ။