သင်္ခါရတရားတို့၏ ဆင်းရဲခြင်း၊ သက်တောင့်သက်သာ မဖြစ်ခြင်းသဘောလက္ခဏာ။
အကုသလဝိပါက် ဥပေက္ခာသဟဂုတ် သန္တီရဏစိတ်ဖြင့် ဒုဂ္ဂတိဘုံ၌ ပဋိသန္ဓေနေခဲ့သော ပုဂ္ဂိုလ်ကို (ဖြစ်ရာဘုံကို လိုက်၍ 'ဒုဂ္ဂတိ' + ပဋိသန္ဓေကို လိုက်၍ 'အဟိတ်'= ယင်း ၂-မျိုးကို ပေါင်းစပ်လျက်) "ဒုဂ္ဂတိအဟိတ်ပုဂ္ဂိုလ်"ဟု...
နာမရူပပရိစ္ဆေဒဉာဏ် (နမ်ရုပ်တို့ကို ပိုင်းခြား၍ အမှန်အတိုင်း သိမြင်သော ဉာဏ်) သည်ပင်လျှင် အတ္တဒိဋ္ဌိအညစ်အကြေးမှ သန့်ရှင်း စင်ကြယ်သောကြောင့် "ဒိဋ္ဌိဝိသုဒ္ဓိ" မည်၏။ (ဒိဋ္ဌိ= အမြင်၊ အယူ၊ ဝိသုဒ္ဓိ= မှားယွင်းသော အမြင်ဟူသော အညစ်အကြေးမရှိ၊...
မှားယွင်းသော အယူ ဟူသော ဒိဋ္ဌိသည် စိမ်ရည်အရက်နှင့် တူသောကြောင့် ဒိဋ္ဌာသဝမည်၏။
ဒိဋ္ဌိဂတသမ္ပယုတ်စိတ် ၄-ခု၌ရှိသော ဒိဋ္ဌိစေတသိက်။
နတ်တို့၏ သောတပသာဒကဲ့သို့ ဝေးသောအသံ, တိုးသော အသံကိုလည်း ကြားနိုင်သော အဘိညာဉ်။
ကိုယ်ဆင်းရဲခြင်းကိစ္စ၌ လွှမ်းမိုးထားသော သဘောတရား။